کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفتهها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]
دنیا را بد ساختند:
کسی را که دوست داری او دوستت ندارد .
کسی که تو را دوست دارد تو دوستش نداری .
اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد ،
به رسم و آیین زندگانی به هم نمی رسند و این رنج است و زندگی یعنی این.
ورود به بخش مدیریت
